دوازدهم بهمن سال 57 حضرت امام خميني(ره) بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران، پس از پانزده سال دوري از وطن در ميان استقبال پرشور مردم قدم به خاك ميهن گذاشتند. پس از يكصد و هفده روز توقف در نوفل لوشاتو، امام خميني(ره ) ساعت سه و سي دقيقه به وقت تهران به سوي وطن حركت كردند.
با آن كه پخش مستقيم مراسم ورود امام از شبكه تلويزيون ميليون ها نفر را درخانه ها پاي تلويزيون نشانده بود، در تهران سيل جمعيت براي ديدار رو در رو با امام خميني خود را به مسير تعيين شده و خيابان هايي كه از فرودگاه تا بهشت زهرا به عنوان معبر امام انتخاب شده بود رسانده و در سوي خيابان ها مستقر شدند. به نوشته روزنامه كيهان طول جمعيت استقبال كننده از امام خميني به 32 كيلومتر مي رسيد. در هواپيما دويست نفر امام را همراهي مي كردند كه پنجاه تن از از آنان همراهان و هواداران و نزديكان امام خميني و 150 نفر ديگر از خبرنگاران بودند . راس ساعت نه و سي و هفت دقيقه و سي ثانيه امام در ميان حلقه گروه منتخب استقبال كنندگان از پله هاي هواپيما فرود آمدند.
خودروي حامل امام خميني و افراد اسكورت با سرعتي متعادل به سوي ميدان آزادي به راه افتادند تا از آنجا راهي دانشگاه تهران شوند و سپس راه را در مسير خيابان آزادي تا بهشت زهرا ادامه دادند. امام(ره) در اين روز ابتدا در فرودگاه با ايراد بياناتي از تمامي افرادي كه در اين مدت در به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي نقش ايفا كردند تشكر كردند . ايشان سپس با حضور در كنار شهداي انقلاب اسلامي درباره مواردي چند از جمله غير قانوني بودن مجلس و دولت منصوب شاه و مفاسد رژيم گذشته ايراد سخن كردند . ايشان همچنين در اين روز طي پيامي از افسران، درجه داران و سربازان ارتش خواستند با دولت غاصب بختيار همكاري نكنند. آن حضرت همچنين در مدرسه رفاه تهران در ميان اعضاي كميته برگزاري استقبال از دستاوردهاي انقلاب سخن گفتند. بدين ترتيب از ورود امام ده روز تاريخي كه بعدها دهه فجر انقلاب اسلامي نام گرفت، سپري شد تا طومار رژيم پهلوي و 2500 سال استبداد شاهنشاهي براي هميشه در هم تنيده شود.